* Van de koele meren des doods - Frederik van Eeden

Ik schrijf dit verslag op 08-10-2013
Auteur: Frederik van Eeden
Gepubliceerd: 1900
Genre: Psychologische en naturalistische roman
Pagina's: 315
Oorspronkelijke taal: Nederlands





Frederik van Eeden
Frederik van Eeden werd op 3 april 1860 in Haarlem geboren. Zijn werk als poëet en arts werd vooral gekenmerkt door zijn levenslange zoektocht naar een sociale en ethische filosofie
Van Eeden studeerde in Amsterdam medicijnen en was, samen met Willem Kloos en Albert Verwey, een van de oprichters van De nieuwe gids. In 1894 verliet hij de redactie omdat hij vond dat zijn mederedactieleden te weinig aandacht hadden voor de zogenaamde "ethische schoonheid", maar ook was de Lieven Nijland affaire hier debet aan. Van Eeden stuurde vanaf 1892, onder het pseudoniem Lieven Nijland, brieven naar de redactie van De Nieuwe Gids, waarin scherpe kritieken op zijn eigen werk werden geleverd. Dit met de bedoeling om te weten te komen hoe anderen over hem dachten. Dit werd niet door de gehele redactie als een geslaagd experiment ervaren. Hij was en is echter wel een van de belangrijkste Tachtigers.
Later in zijn leven had hij als arts een praktijk in Bussum. Aldaar startte hij een kliniek voor natuurlijke therapie. Op 16 juni 1932 overleed van Eeden in Bussum.

                                                            bron: http://www.antiqbook.info/nl/verzamelen/literatuur/eeden.phtml
Samenvatting
Een goede samenvatting van dit boek is te vinden op deze website: Literatuurgeschiedenis: Van de Koele Meren des Doods


Recensieopdracht
'De geschiedenis van een vrouw. Hoe zij zocht de koele meren des Doods, waar verlossing is, en hoe zij die vond.’ De dood. Een van de belangrijkste motieven en eerste instantie denk je dat het boek alleen hierover gaat.

In Van de Koele Meren des Doods beschrijft Van Eeden het leven van Hedwig Marga de Fontayne, innerlijk en uiterlijk, hij schrijft over de bekrompen samenleving van de 19-de eeuw. Hij doet dit alsof het niet alleen boek, maar kunst is. Het boek valt op door het ouderwetse en gedetailleerde taalgebruik. Moeilijk? Ja. Kost veel tijd? Absoluut. De moeite waard? Zeker. Het taalgebruik is dus lastig, maar als je eenmaal in het boek verdiept bent, gaat het lezen je gemakkelijk af.

Van Eeden is zeker niet de eerste die naturalisme toepast in zijn boek. Ook Van Deyssel, Emants en Couperus gebruikten deze stijl.
Een kenmerk van het naturalisme in de 19e eeuw is het toepassen van de evolutieleer op de beschaving en de geschiedenis. Je had dus sterkere en zwakkere mensen en dit ontdekt Hedwig in het boek. (In de zomer gaat Hedwig logeren bij een rijke nicht, hier zijn de verschillen in welvaartsniveau goed te merken.)

Het verhaal is zeer realistisch geschreven. Lodewijk van Deyssel vond het zelfs té realistisch en ook niet meer naturalistisch. Van Deyssel schreef: “Het ging dieper dan een oppervlakkig gezicht op de natuur, het reikte tot aan intieme, verborgen plaatsen van de mensenziel en bedierf die door zijn aanraking, zo dat men, bij wijze van spreken, het heiligste wat men had, zodat men zijn ziel, wel uit zijn lichaam had willen spuwen.” Mooi verwoord, ieder zijn mening. Door de diepgang en het hoge waarheidsgehalte wordt het boek juist interessant. Door het hele verhaal komen er allerlei problemen voor in het leven van Hedwig die erg goed echt gebeurd zouden kunnen zijn. Dit zorgt ervoor dat je Hedwig begrijpt.

Zoals ik al eerder zei, je denkt dat het boek alleen over de dood gaat. Dit is echter niet zo. Hedwig weet haar ongelukkige leven, want ongelukkig is het zeker, te veranderen naar iets wat prachtig is. In de loop van het boek zie je haar steeds meer veranderen naar een vrouw, met een eeuwig verlangen naar liefde, geloof en hoop.
Dit is prachtig om te lezen, en het zorgt ervoor dat je goed met Hedwig mee kunt voelen.

Van de koele meren des doods is een boek over liefde, angst, trauma’s, hoop en nog veel meer. Zeker een aanrader.

Aantal woorden: 413


Geen opmerkingen:

Een reactie posten